การวิเคราะห์และการคิดเกี่ยวกับกระบวนการกำหนดมาตรฐานของเทคโนโลยีฟิลด์บัส
ด้วยการวิเคราะห์ความต้องการของผู้ใช้ เราสามารถแบ่งข้อกำหนดทางเทคนิคและความคาดหวังของผู้ใช้บนฟิลด์บัสคร่าวๆ ออกเป็นสามระดับต่อไปนี้:
1) การเชื่อมต่อระหว่างส่วนประกอบอัจฉริยะและตัวควบคุม (สถานี) มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อแทนที่สายเคเบิล I/O แบบเดิม จำเป็นต้องส่งข้อมูล I/O แบบดั้งเดิม และยังส่งข้อมูลการแจ้งเตือนและการวินิจฉัยข้อบกพร่องบางอย่างเพิ่มเติมสำหรับส่วนประกอบอัจฉริยะอีกด้วย
2) บนพื้นฐานของการส่งข้อมูลการตรวจสอบแบบเรียลไทม์ข้างต้น ข้อกำหนดเพิ่มเติมของผู้ใช้คือการดำเนินการกำหนดค่าการออกแบบทางวิศวกรรมแบบรวมศูนย์ การปรับเปลี่ยนและดาวน์โหลดโปรแกรมแบบไดนามิก และการวินิจฉัยระยะไกลและการสอบเทียบส่วนประกอบผ่านเครือข่าย
3) บนพื้นฐานของการเชื่อมต่อโครงข่ายและการทำงานร่วมกัน ผู้ใช้หวังว่าจะ"บูรณะ"ระบบภายใต้สถานการณ์ต่างๆ เช่น ในกรณีของส่วนประกอบเสียหายและการเปลี่ยน, การสร้างและขยายระบบใหม่, การอัพเกรดระบบหรือการอัพเกรดบางส่วน ฯลฯ ซึ่งจำเป็นต้องเข้าถึงส่วนประกอบของบุคคลที่สามหรือผลิตภัณฑ์ที่อัพเกรดภายใต้เงื่อนไขทางเทคนิคใหม่
จะเห็นได้จากความต้องการของผู้ใช้ข้างต้นที่พวกเขาหวังว่าจะตระหนักถึง"การเชื่อมต่อโครงข่าย"-"การทำงานร่วมกัน"และ"การแลกเปลี่ยน"ระหว่างส่วนประกอบอัจฉริยะต่างๆ และตัวควบคุม (สถานี) โดยใช้เทคโนโลยีฟิลด์บัสและการสื่อสารข้อมูลเครือข่าย แต่ไม่จำเป็นว่าจะต้องรับรู้ฟังก์ชันทั้งหมดเหล่านี้ใน"เดี่ยว"เครือข่ายแบบครบวงจร เช่นเดียวกับที่ผู้ใช้ต้องการรับอีเมล การดาวน์โหลดไฟล์ การท่องเครือข่าย เกมออนไลน์ และบริการอื่น ๆ บนอินเทอร์เน็ต เครือข่ายอินเทอร์เน็ตไม่จำเป็นต้องเป็น"เดี่ยว" "เป็นเนื้อเดียวกัน"เครือข่าย
จากมุมมองของรูปแบบการสร้างโปรโตคอลการสื่อสาร โดยทั่วไปโปรโตคอลการสื่อสารเกือบทั้งหมดในปัจจุบันอ้างอิงถึงแบบจำลองเจ็ดเลเยอร์ของ โอเอสไอ แต่โปรโตคอลส่วนใหญ่สร้าง"บูรณาการในแนวตั้ง"โปรโตคอลสแต็กจากชั้นกายภาพ"จากล่างขึ้นบน"ทำให้เป็นเรื่องยากที่จะ"เชื่อมต่อระหว่างกัน"และ"ทำงานร่วมกัน"ระหว่างโปรโตคอลมาตรฐานทั้งแปดแบบในทุกระดับ ไม่ต้องพูดถึงเลย"การแลกเปลี่ยน"- ในความเป็นจริง วัตถุประสงค์ของการสร้างแบบจำลอง โอเอสไอ แบบเลเยอร์คือการแบ่งเอนทิตีการสื่อสารที่ครอบคลุมองค์ประกอบทางเทคนิคที่แตกต่างกันและการพัฒนาและอัตราการเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างกันออกเป็นเลเยอร์ที่เป็นอิสระ เพื่อให้แต่ละเลเยอร์ไม่เพียงแต่สามารถรวมเข้าด้วยกันเพื่อสร้างแบบ จบ-ถึง-จบ โปรโตคอลสแต็กที่สมบูรณ์ แต่ยังพัฒนาอย่างอิสระโดยไม่จำกัดซึ่งกันและกัน ตัวอย่างเช่น ในคลัสเตอร์โปรโตคอลเครือข่ายอินเทอร์เน็ตที่คุ้นเคยที่สุด สาเหตุที่อินเทอร์เน็ตประสบความสำเร็จได้ก็คือสแต็คโปรโตคอล TCP/ไอพี เป็นแกนหลัก ซึ่งสามารถให้บริการโปรโตคอลชั้นแอปพลิเคชันต่างๆ มากมาย (WWW, เอฟทีพี, อีเมล, ฯลฯ) ที่ด้านบน และสามารถใช้งานได้บนแพลตฟอร์ม แลน (อีเทอร์เน็ต, เอฟดีไอ ฯลฯ) และ วาน (เครือข่ายผ่านสายโทรศัพท์, X.25 ฯลฯ) ต่างๆ มากมายที่ด้านล่าง
ในแง่หนึ่ง ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในปัจจุบันในกระบวนการกำหนดมาตรฐานของเทคโนโลยีฟิลด์บัสอาจมีสาเหตุหลักมาจากความจริงที่ว่า"เครือข่ายไอโซมอร์ฟิกบูรณาการในแนวตั้งเดี่ยว"ซึ่งก็เช่นกัน"ในอุดมคติ"ถูกกำหนดให้เป็นเป้าหมายของมาตรฐานทางเทคนิคในช่วงเริ่มต้นของวัน ผลลัพธ์ไม่เพียงแต่ไม่สามารถบรรลุเป้าหมายเท่านั้น แต่ยังเป็นการต่อต้านและสถานการณ์อีกด้วย"ข้อพิพาทและความไม่ลงรอยกันมากมาย"ได้โผล่ออกมา.
